Paralelamente, Dans desenvolve unha sólida traxectoria como dialoguista, argumentista e creador de series de ficción para a Televisión de Galicia –A miña sogra e mais eu, Pratos combinados, A vida por diante, Terra de Miranda, As leis de Celavella…-, e recibe axudas institucionais para a redacción dos guións de longametraxe “Fragmentos” e “Ás portas do paraíso”. Gaña en dúas ocasións o Premio Mestre Mateo de Guión: en 2003 por Terra de Miranda e en 2005 por As leis de Celavella.
En 2008 aparece todo o seu teatro breve nun volume titulado Nun mundo hostil, coincidindo coa edición de Nachtmahr, e dous anos máis tarde, en 2010, gaña de novo o Premio Álvaro Cunqueiro de Teatro con Chegamos despois a unha terra gris, que ao ano seguinte acada o Premio de Teatro da Asociación de Escritores en Lingua Galega.
Con Unha corrente salvaxe logra por segunda vez o Premi Born de Teatre (2012), galardón que xa conseguira na edición de 1997 coa obra Derrota, que foi estreada por Argos Teatro en La Habana en 2011, dirixida por Edith Obregón. En 2015 gaña o XXIV Premio SGAE de Teatro Jardiel Poncela coa obra As cancións que lles cantaban aos cativos, texto sobre a fin de ETA que explora os temas da culpa, o perdón e a redención. (Awarded the Premi Born de Teatre in 2012 for Una Corriente Salvaje, wich he also won in 1997 for Derrota, and the XXIV Premio SGAE de Teatro Jadiel Poncela in 2015 for Las Canciones que les cantaban a los niños.)
En 2020 gaña o II Premio Laudamuco con Só un home bo, obra que ao ano seguinte recibe o Premio Follas Novas de Teatro 2021, promovido polas asociacións de escritores, editores e libreiros galegos.
https://contextoteatral.es/rauldans.html